Lijkt je kind soms ook jonger of ouder dan zijn leeftijd?

Hoe kan het dat de wijsheid van je kind je soms verbaast, terwijl het gedrag aan de andere kant kan terugschieten naar wat past bij een jongere leeftijd? Waarom wisselt een kind van leeftijd en hoe kun jij je kind het beste begeleiden in de ontwikkeling?

De ontwikkeling die je kind doormaakt is ontzettend ingewikkeld en interessant. Als ouder maak je alle stapjes van dit proces van dichtbij mee. Dit is een enorme verantwoordelijkheid, maar beschouwen wij vooral als een enorm voorrecht.

Veel ouders hebben een bepaalde verwachting van het gedrag van hun kind wanneer hij of zij een bepaalde leeftijd bereikt. Die verwachting vorm je door te kijken naar andere gezinnen en andere kinderen. Ook al doe je dit waarschijnlijk niet bewust, dit verwachtingspatroon vergelijk je met de ontwikkeling van je eigen kind. Tegelijkertijd vorm je een verwachtingspatroon gebaseerd op het gedrag van je kind.

Wanneer je merkt dat jouw kind op bepaalde vlakken voor- of achterloopt op andere kinderen of ineens vervalt in gedrag waarvan je dacht dat het bij een gepasseerde fase hoorde, kan dit dan ook voor onbegrip zorgen. Dit kan op een vervelende manier tot uiting komen en de relatie met je kind en hiermee de rest van het gezin beïnvloeden.

Maar het kan ook anders! Door meer inzicht te krijgen de ontwikkeling van je kind en je bewust te worden van je eigen handelen, kun je het vertrouwen en de balans herstellen of in stand houden. In dit artikel vertellen we je graag hoe wij jou hiermee kunnen helpen.

Waar komt wisseling in leeftijd vandaan?

Het zoeken naar balans staat dus centraal wanneer kinderen wisselingen van leeftijd laten zien. Opvallend is dat kinderen met name terugvallen in jonger gedrag wanneer zij te maken krijgen met een moeilijke situatie. Bijvoorbeeld een kind dat gefrustreerd raakt en gaat bijten doordat hij nog niet op hetzelfde niveau kan communiceren als zijn oudere zussen, een kind dat heel erg stil wordt omdat het zich niet fijn voelt in de nieuwe klas.

Wisselen van leeftijd heeft dus alles te maken met het ervaren van emoties waar ieder mens mee te maken krijgt: verdriet, spanning, stress, frustratie. Ook voor volwassenen is dit herkenbaar en ook wij kunnen op moeilijke momenten jonger gedrag laten zien. Het verschil is alleen dat wij, in tegenstelling tot kinderen, kunnen terugkijken op ons gedrag en de volgende keer bewuster kunnen handelen. Kinderen hebben hier begeleiding bij nodig.

Naast jonger dan de biologische leeftijd kunnen kinderen zich op sommige momenten ouder gedragen. Dit is in eerste instantie geen probleem, maar het kan bij het kind ook tot frustratie en een gevoel van machteloosheid leiden wanneer dingen niet lukken.

Ieder kind is anders en zal zich anders uiten wanneer het iets moeilijk vindt. Sommigen worden stil en trekken zich terug, anderen laten weer veel boosheid, frustratie en strijd zien. Als ouder ken jij jouw kind vaak het beste en heb je dus snel door wanneer je kind zich naar een andere leeftijd gedraagt. Hoe kun je het beste met zo’n situatie omgaan?

Reflecteren op jouw rol als ouder

Ouders spelen een ontzettend belangrijke begeleidende rol in de ontwikkeling van hun kinderen. Wanneer je kind vervalt in jonger gedrag, is het als eerste van belang dat je jouw kind serieus neemt. Je bent in zo’n situatie misschien geneigd om dingen te zeggen als; ‘Kom op, niet doen, je bent geen baby meer!’. Probeer er in plaats daarvan achter te komen waar het gedrag vandaan komt door met je kind te communiceren.

Dit vraagt om denken buiten onze kaders als volwassenen, de belevingswereld van een kind is namelijk heel anders. We vergeten weleens hoe ingewikkeld het kan zijn om nog kind te zijn, wanneer je een groot deel van de wereld om je heen nog niet begrijpt.

Om hier bewust mee bezig te zijn, probeer je als ouder eigenlijk constant de leeftijd van je kind op verschillende vlakken in te schatten. Door hier alert op te zijn, hou je de communicatie erover naar je kind ook open en voelt je kind zich gezien. Deze aandacht draagt bij aan de verbinding tussen jou en je kind.

Wees dan ook niet bang om naar je kind toe te reflecteren op je eigen gedrag, zeker wanneer jij zelf dingen niet goed aanpakt. Bijvoorbeeld: ‘Mama deed net niet zo aardig hè. Dat had ik niet zo mogen zeggen, dat was niet goed.’ Dit spoort je kind aan om ook op het eigen gedrag te reflecteren en kan eraan bijdragen dat je kind opener wordt naar jou toe. Hierdoor wordt het makkelijker om samen een oplossing te vinden voor de oorzaak van het jongere gedrag en kun je op moeilijke momenten snel komen tot balans en vertrouwen.

Laat je inspireren door onze gratis podcasts